Batus Index Biographia | Fons | Notae | Nexus externus | Tabula navigationisI.L. Moshemius, Historia Tartarorum ecclesiastica, p. 211U. Emmius, Opus chronologicum novum, p. 210A. de Mayerberg, Iter in Moschouiam, p. 66Historiarum Poloniae et Magni Ducatus Lithuaniae scriptorum quotquot ..., tomus II., p. 539S. Grynaeus, Novus orbis regionum ac insularum veteribus incognitarum, p. 485C. Fleurius, Historia ecclesiastica, tomus XX., pp. 401, 403~tomus I., p. 494I.L. Moshemius, Historia Tartarorum ecclesiastica, p. 39 et al.
ViriPrincipes MongolorumOrda AureaNati saeculo 13Mortui 1255
Mongolicetr.Tataricetr.Russicetr.12091256chanusZuziCingischam1227Mongolicorum1235Europam OrientalemBulgariamRhaKamam1236Rutheniae12371238PoloniamHungariamBohemiamBulgariam12401242caganiUgadai1241Europa MediaBalcanis12421256RhymnitredecimiOrdae AureaeZagatai12421251
Batus
Nativitas: 1205; Mongolia
Obitus: 1255; Sarai
Patria: domus Yuan
Officium
Officium: Monarcha
Munus: Chanis
Familia
Genitores: Jochi;
Proles: Sartaq Khan, Toqoqan, Tuotuohan
Memoria
Sepultura: Mongolia
Batus,[1]Bathus,[2]Bathy[3] vel Batti[4] (Mongolice Бат, tr. Bat; Tatarice Бату, tr. Batu; Russice Батый, tr. Batyj), natus circa 1209, mortuus anno 1256, fuit chanus, filius secundus Zuzi[5] et nepos Cingischam (Zingis-Chani[5]).
Index
1 Biographia
2 Fons
3 Notae
4 Nexus externus
Biographia |
Post mortem patris sui (anno 1227) ditionis eius imperator factus est. Voluntate conventus nobilium Mongolicorum, anno 1235, agmen 120 millium militum ad Europam Orientalem duxit. Bulgariam ad Rha et Kamam fluvios sitam expugnavit (anno 1236), ducatus Rutheniae Septentrio-Orientalis (annis 1237–1238) et Meridianae devastavit, in Poloniam, Hungariam, Bohemiam et Bulgariam (annis 1240–1242) incurrit. Post mortem cagani (i.e. imperatoris Mongolorum) Ugadai[5] (anno 1241) se domum convertit et paulo post copias suas ex Europa Media et Balcanis extraxit. Annis 1242–1256 terris ditionis (ulus) patris sui Zuzi ad occidentem Rhymni fluvii imperabat. Praetorium suum condidit ad fluxum inferiorem Rha fluvii, ubi medio saeculi tredecimi urbs Sarai, caput Ordae Aureae, crevit. Post mortem Zagatai[5] (anno 1242) ut senior nominalis gentis Cingisidorum aestimabatur. Pro depositione e solio cagani dynastiae Ugadai luctabat, fratris sui compatruelis Munke gratia. Cum Munke anno 1251 caganus factus est, Batus de facto coimperator eius fuit, ditionem Zagatai cum eo divisit.
Fons |
Historia patria: encyclopaedia, volumen primum = Отечественная история: энциклопедия: в 5 т.: / т. 1: А – Д / Редкол.: В.Л. Янин (гл. ред.) и др. – М.: Большая Российская энциклопедия, 1994. – ISBN 5-85270-049-5, ISBN 5-85270-076-2 (т. 1) .mw-parser-output .existinglinksgray a,.mw-parser-output .existinglinksgray a:visitedcolor:gray.mw-parser-output .existinglinksgray a.newcolor:#ba0000.mw-parser-output .existinglinksgray a.new:visitedcolor:#a55858
(Russice)
Notae |
↑ I.L. Moshemius, Historia Tartarorum ecclesiastica, p. 211; U. Emmius, Opus chronologicum novum, p. 210; A. de Mayerberg, Iter in Moschouiam, p. 66; Historiarum Poloniae et Magni Ducatus Lithuaniae scriptorum quotquot ..., tomus II., p. 539
↑ S. Grynaeus, Novus orbis regionum ac insularum veteribus incognitarum, p. 485; C. Fleurius, Historia ecclesiastica, tomus XX., pp. 401, 403
↑ [Vincentius Beluacensis, Fragmentum de rebus orientalibus, p. 176 et al.]
↑ Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~, tomus I., p. 494
↑ 5.05.15.25.3 I.L. Moshemius, Historia Tartarorum ecclesiastica, p. 39 et al.
Nexus externus |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Batum spectant. |